- ΄Ηξερα πως πίσω από την κλειστή πόρτα υπάρχει ένας κόσμος διαφορετικός, φανταστικός.
- Καιρό τώρα, παρακολουθώ την ανάπτυξη δεσμών φιλίας (;) ανάμεσα σε ανθρώπους άγνωστους μεταξύ τους, που δεν εχει δει ποτέ ο ένας τον άλλον.. Με ξενίζει αλλά και μου αρέσει.
- Μήπως τελικά σ΄αυτή τη σφαίρα του φανταστικού λειτουργούμε καλύτερα έτσι;
- Την ανοίγω πατώντας στα ακροδάχτυλα....
4 σχόλια:
Καλώς τη να κι ας άργησε!
Επιτέλους!
Θα μπορούμε να σε διαβάζουμε κι εμείς κι όχι μόνο εσύ!
Εύχομαι να έχεις μια υπέροχη διαμονή στο μπλογκοχωριό μας γλυκιά μου!
Σοκολατένια φιλάκια!
Καλές σου και όμορφες μέρες γλυκειά μου. Συγχωρείστε μου τα ό,ποια λάθη. Λειτουργώ ως άλλος...Γλάρος Ιωνάθαν... Πού θα μου πάει όμως, θα μάθω να πετάω...
Κι εγώ πατώντας στα ακροδάχτυλα, και με κάτι μήνες καθυστέρηση, σε καλωσορίζω στην μπλογκόσφαιρα!
Πες μου τώρα, μετά από τόσο καιρό, σε ξενίζουν ακόμα αυτοί οι "δεσμοί φιλίας" που αναφέρεις;
Εμένα καθόλου. Ίσα ίσα που γνώρισα υπέροχα πλάσματα, και από κοντά κιόλας... και περιμένω να γνωρίσω κι άλλα. Η μπλογκόσφαιρα κάνει θαύματα μερικές φορές.
Ένα δελφίνι σου στέλνει φιλιά αιγαιοπελαγίτικα μεν, από την Αθήνα δε.
:-*
Στεφ
Στεφούλη μου,
Μόλις σήμερα είδα το σχόλιό σου. Δε μπαίνω εδώ, το έχω αναγκαστικά εγκαταλείψει, για το λόγο ότι έληξε το παλιό μου e-mail και έτσι έφτιαξα το άλλο "ασπαστός".
Τώρα να σου απαντήσω στην ερώτηση.
Χαίρομαι γιατί γνώρισα το ωραιότερο δελφίνι που συνάντησα ποτέ και άλλους πολλούς, που έξω θα ήμουν πολύ επιφυλακτική να το κάνω.
Γλαρένιες αγκαλιές έστω και με καθυστέρηση 40 ημερών
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ γι' αύριο!
Δημοσίευση σχολίου